2020-06-06

Wat een waardeloos herfstweer, ik had geen zin om de rest van de dag binnen te zitten. Het beloofde een poos droog te blijven, dus besloten we toch maar een eindje te gaan fietsen om de natuurbegraafplaats 6 km verderop eens te bekijken. Ik had de wegwijzer al zo vaak gezien en steeds gedacht dat ik daar eens wilde kijken, nu was het dan zover. Onderweg druppelde het af en toe wat en het waaide keihard, maar daar heb je niet veel last op een elektrische fiets.

Midden tussen de velden lag een soort bos met overal korenbloemen, margrieten en klaprozen. We besloten het terrein voor een klein deel te verkennen om een beter idee te krijgen van de plek. Wat een bijzondere en vredige plek om rond te lopen.

Omdat we langzaam liepen om het op ons in te laten werken zagen we heel veel beestjes. Wat een leven hebben ze hier bij de doden. Al beestjes fotograferend verlieten we langzaam het terrein weer om verder te fietsen, op naar een bakje koffie. Het is toch wat, juni en koude handen van het fietsen, pet op en sjaal om alsof het herfst is, brr… Hopelijk krijgen we snel weer zomerweer. Toch maakte het weer dit mede tot een bijzondere tocht naar een bijzondere plek.