Om nooit te vergeten heb ik het verhaal dat mijn beppe ooit schreef hier neergezet.
Omdat mijn beppe het in het fries had geschreven heb ik een poging gedaan het te vertalen naar Nederlands, zodat het toegankelijk is voor een groter publiek.
Razzia
Het was op een zaterdagmiddag
Het eten was half op
Toen ik tegen mijn man zei
Kijk er komen mensen aan
O! Wat zullen we nu hebben
Ze komen op ons af
Wat is er aan de hand
Wat is er aan de hand
Mogen wij hier wel even blijven
Zo vroeg men toen aan ons
Het is daar in de Tynje
Voor ons nu niet meer veilig
De groene mannen zoeken overal
En schieten en schreeuwen, ze zijn dol
Wij zijn o zo bang
Wij zijn o zo bang
Met angst en nood in het hart
Zo zaten wij toen bij elkaar
We wilden wel graag weten
Wat gebeurde daar in de Tynje
Toen ineens, knalde er een schot
Wie trof dit vreselijke lot
Wie was er nu kapot
Wie was er nu kapot
Na een hele poos wachten
Toen bood ik hen aan
Om eens in de Tynje te kijken gaan
En wie daar nu gestorven was
De mantel over de oude kleren
Op schaatsen zou ik maar gaan
Dan kon ik mooi binnendoor
Dan kon ik mooi binnendoor
Met angst in het hart
Zo schaatste ik op Tynje aan
Het was er allemaal even stil
Ik wilde het zo niet hebben
Maar toen ik onder de brug door ging
Toen hoorde ik toch zo’n ratelding
En keek nog eens achterom
En draaide me gelijk weer om
En draaide me gelijk weer om
Er ging een overvalwagen langs
Ik deed of was het heel gewoon
De ene legde zijn geweer toen
In de aanslag op mij aan
Maar ik leek schijnbaar niet zo kwaad
Een vrouw mens met een teer lichaam
Ze lieten me toen gaan
Ze lieten me toen gaan
Maar na nog een eindje schaatsen
Lag daar een man voorover|
Ik keek maar wat van zijden
En was er overstuur van
Ik schaatste met vaart naar het eind
Maar ik was toen helemaal verslagen
Van wat ik gezien had in de sneeuw
Ik wist niet wie het was
Ik wist niet wie het was
De razzia van 29 december 1944, waarbij Eeltje Pieter de Vries het leven liet, was voor mevrouw Gepke Berga-Akkerman een behoefte, met dit gedicht haar emoties en gevoelens af te reageren.
Zij woonde in die tijd als boerin op een boerderij tussen de Tynje en Terwispel aan de vaart het Moerdjip.
Door het volgen van een wintercursus van de Stichting Volwasseneneducatie Noord-West en Mid Friesland is dit onderwerp aan de orde gekomen en weer boven water.
Grou, 30 maart 1993