2016-07-09
Facebook meldt ‘s morgens dat het op deze dag 11 jaar geleden is dat ik voor ik het eerst naar Sensation Black ging. En laat andere foto’s van dezelfde dag 5 jaar geleden zien, omdat ik toen al in de kreukels lag en er niet heen kón…en vriendin en ik maar foto’s maakten op haar motor om toch iets leuks te doen.
Dit alles in een zéér emotionele week waarin ik vernam dat mijn stapvriendin van jaren terug, overleden is, 48 jaar oud…
We hadden al 15 jaar geen contact meer, maar het verdriet is er niet minder om. Alleen al dit feit leverde een trip down memory lane op de hele week.
Alsof het nog niet genoeg was, kwam vandaag de herinnering aan Sensation Black met mijn andere vriendin voorbij…
Toeval bestaat niet, zeg ik altijd, maar nú geloof ik het echt!
Want juist op deze dag komt “die ene in het zwart” van mijn eerste Sensation Black, die ik destijds, 9 juli 2005, niet kon vinden, 11 jaar later exact weer op zaterdag 9 juli, een bakje koffie bij me halen!
Ik krijg er kippenvel van…
The ride ain’t over yet!
Eindelijk was het dan zover, 9 juli 2005.
De hele dag waren we in voorbereiding, vriendin en ik, met kleding uitzoeken, op zoek naar glitterspray, nagels zwart lakken enz.
Uiteraard was de dresscode black, voor ons dus niet zo moeilijk omdat er praktisch geen andere kleur in onze kasten hing destijds.
Het duurde lang voor het avond werd en we eindelijk konden vertrekken, na heel vaak checken en rechecken of we nu écht alles bij ons hadden??
Hoezo zenuwachtig, we vonden het reuze spannend!
Eenmaal in de trein zagen we 3 mensen in het zwart gekleed, maar hoe verder de reis ging, hoe meer de trein gevuld werd met in het zwart geklede feestgangers. In Steenwijk moesten we overstappen in een bus die al behoorlijk zwart gekleurd was. In Zwolle konden we verder met de trein en was het hele treinstel zowat zwart, de stemming zat er al goed in!
Eindelijk waren we dan in Duivendrecht en gingen de deuren open, van alle kanten stroomden zwarte slierten mensen richting de Arena!
We keken onze ogen uit!
Na lang wachten in de rij, de tassencontrole en het fouilleren waren we eindelijk binnen! Mijn mobiel ging en degene die belde wilde afspreken, we sms-ten de hele nacht heen en weer, zó moeilijk kon het toch niet zijn om elkaar te vinden?
“Ik ben die ene in het zwart!” Haha, maar tussen 40.000 mensen bleek dit een speld in een hooiberg en het lukte niet om elkaar te ontmoeten.
Verder werd het een top avond en nacht, om echt nóóit te vergeten!
Uit mijn blog van destijds:
Yves de Ruyter opende en kwam niet goed op gang, maar het was een heel spektakel met keiharde vuurwerkknallen!
Pas toen het goed donker werd, werd het echt feest en de Arena voller en voller.
De muziek werd beter, dus heerlijk ff dansen, maar toch mijn wrakke knie een beetje sparen voor de beste dj’s.
We zaten een poos op de tribune, vanwaar we een geweldig overzicht over de massa hadden, wát een mensen! En bijna allemaal in het zwart.Vuurwerk, vuurkanonnen, een waterval van zwarte stukjes papier, een lasershow, het was echt te gek! Pas tegen de ochtend ging ik echt lekker dansen, heel veel kakten toen al in, het werd langzaam licht.
Het ging veel te snel voorbij.
ZONDAG:
Uiteindelijk gingen we iets eerder weg om de hele grote stroom voor te zijn.
Helaas moesten we tot na achten wachten tot onze trein ging, dus aten we maar een broodje op het station.
De NS was zo vriendelijk geweest om te vergeten een extra treinstel aan te haken, dus we stonden op elkaar gepropt in de hitte, zo’n 20 minuten lang, een wonder dat er niemand van zijn stokje ging. Zo kwamen we tegen elven thuis, we aten wat en rolden mijn bed in, tot ongeveer kwart over 3.
Total loss, maar het was het waard! Wát een belevenis! Geweldig! Dus volgend jaar weer!
