2015-11-09
Soms zou je wensen dat alle mooie dingen die je meemaakt op de gevoelige plaat worden vastgelegd.
Vandaag was er weer zo’n moment, maar niemand in de buurt die een foto van mij kon maken.
Iedere ochtend stap ik naar buiten om de vogeltjes te voeren. Dan komen mijn vaste bezoekers, Gerrit de houtduif, een paartje tortelduiven, de wereld aan kleine vogeltjes en ook de zwarte kraaien eten mee.
Eerst speur ik dan de muur naast de achterdeur en onder de buitenlamp af, op zoek naar eventuele nachtvlinders.
Zo ook gister en ja, of het nu door het milde weer komt weet ik niet, maar er zat een nachtvlinder.
Zodra het voer voor de vogels op het voederplankje was uitgestrooid, haalde ik eerst mijn camera om de nachtvlinder vast te leggen. Daarna draaide ik me om richting voederplank. Hé, was dat niet dezelfde kraai als vorige week, die ene die zich niet weg liet jagen?
Die ene die brutaal vanaf de schuur naar me zat te kijken met een blik van: “Mij krijg je hier niet weg?” Hoe dichter ik bij hem kwam, hoe meer ik de indruk kreeg dat dit zo was. Tenslotte stond ik naast de voederplank en hij leek totaal niet onder de indruk van mijn aanwezigheid te zijn.
Terwijl ik verwoede pogingen deed hem vast te leggen, at hij onverstoorbaar door. Ik bracht de camera weer naar binnen.
Ik ging terug naar de kraai en zei tegen hem dat hij nog wat over moest laten voor de andere vogels. Maar opnieuw keek hij me brutaal aan, waarna ik rustig mijn armen richting voederplank deed in de hoop dat hij dan weg zou vliegen.
Tot mijn stomme verbazing ging hij echter op mijn arm zitten! In eerste instantie dacht ik even “help wat nu?”
Gelukkig was ik zo slim geweest mijn hand in mijn mouw te doen, want hij probeerde af en toe in mijn hand te pikken.
Maar wow! Wat een geweldig moment! Zo kon ik hem nog beter bekijken.
Hij leek het allemaal wel prima te vinden, dus tenslotte gooide ik mijn arm een beetje in de lucht en fladderde hij op de schutting.
Bedankt kraai, voor zo’n bijzonder begin van de dag!
