Na een paar uurtjes werken even lekker ontspannen in de tuin bezig. Maar het is ook heerlijk weer om een eind te gaan fietsen, dus zo gezegd, zo gedaan. Het werd een rondje van 10 km in de buurt en onderweg zagen we dat de minicamping open was, tijd voor koffie! Met wat lekkers erbij, maar wel elk de helft, want de verloren kilo’s willen we niet meer terug. Maar lekker! Zelfgemaakte kwarktaart met aardbeien erin.
Wat is het fijn om zo weer eens ergens te zitten en een praatje te maken. Het leverde ons ook nog 2 kleine rode kastanjeboompjes op, wat wil een mens nog meer! Topdagje, met meerdere happy moments, die voor een happy 2e Pinksterdag zorgden!
Voor het eerst in mijn leven volgens mij, dat ik niet naar de verjaardag van mijn vader kan. Behalve misschien een keer dat hij als beroepsmilitair in het buitenland zat. Tja, wat nu? Het leverde in ieder geval wat creatieve ideeën op. Zo maakte ik een Facebookevenement en vroeg familie hier iets leuks in te plaatsen. Er kwamen de nodige videoberichten in met feestelijke en creatieve boodschappen. Erg leuk! Je moet toch wat tenslotte. Ook nog maar een kaartje gestuurd om ook iets tastbaars te kunnen geven, ook al is het niet persoonlijk. Niet even een gebakje eten en koffie kunnen drinken voelt toch raar vandaag. Ondanks dat we niets te klagen hebben, we zijn allemaal nog gezond. Een zegen in deze tijd. Dan maar Skypen, opnieuw ben ik erg dankbaar dat ik in dit digitale tijdperk leef, nu is het toch nog een beetje alsof je bij elkaar zit. Beter iets dan niets tenslotte! Hopelijk kunnen we komende zomer ergens wel nog een keer feest vieren met zijn allen. Om nu toch het gevoel te hebben een beetje feest te vieren, hebben we zelf maar wat lekkers voor bij de koffie gehaald. Er zijn gelukkig genoeg mensen die om mijn ouders denken, dus misschien hebben ze het zelfs nog wel druk vandaag met alle telefoontjes en dergelijke. Ik ben dankbaar voor mijn nog fitte ouders, ondanks dat ze nu beide 76 jaar oud zijn. Hiep, hiep, hiep, hoera!
