2016-06-04
In het kader van “alles uit het leven proberen te halen”, kon ik het aanbod om een nacht mee te mogen op een vrachtwagen niet laten schieten! Ik had werkelijk geen idee wat me te wachten zou staan, wat ik wel wist was dat ik niet naar het toilet zou kunnen wanneer dit zou moeten. Eigenlijk was dit mijn grootste zorg haha! Maar niet teveel drinken en hopen dat het goed zou gaan. Zo’n wagen mag onderweg namelijk niet stoppen vanwege de verzegeling en het strakke tijdschema. Dus ik probeerde het te zien als een schoolreisje, voldoende eten, drinken, snoep en een goed humeur mee voor onderweg!
Rond middernacht begon het avontuur en kon ik ervaren hoe je hoog in de cabine zit, waarvoor je maar liefst drie stevige treden omhoog moet klauteren, voor je jezelf in de stoel gehesen hebt. Een enorme hoeveelheid spiegels aan alle kanten om je heen, zodat de chauffeur aan alle kanten van zijn wagen een zo goed mogelijk zicht heeft. Daarna volgde de verbazing van voor het oog grote gemak, waarmee de chauffeurs hun wagen achterstevoren tegen het dock aanschuiven, tot ze er bijna voor staan. Dan eruit om de deuren te openen, waarna het laatste stukje volgt en de wagen met een dreun tegen het dock tot stilstand komt, zo voelt het. In notime zit zo’n lading erin en begon de reis naar het eerste leveradres ergens in den lande.
Hier voltrok zich hetzelfde ritueel, maar nu in omgekeerde volgorde en werd de wagen snel leeg getrokken en hoera, ik kon eindelijk na ruim vier uren naar de wc! Hop weer verder naar het volgende adres om een nieuwe lading op te pikken en daarna weer verder om af te leveren, zo gaat het telkens door.
Ineens werd het alweer licht, door de mist kon ik helaas niet de verwachte zonsopkomst fotograferen, maar ach, je kunt niet alles hebben. De uren tikten verder voorbij en langzaam ging de reis weer naar het noorden en werd het weer drukker op de weg. Via Zwolle, waar de laatste lading gelost werd, wát een enorme hoeveelheid wagens bij zo’n distributiecentrum van een grote supermarktketen! Ik keek mijn ogen uit! Je hebt echt geen idee hoeveel vrachtwagens er rijden om onze dagelijkse boodschappen op tijd in de winkels te krijgen en niet te vergeten de pakjes die wij overal bestellen en graag op tijd thuis willen ontvangen! Nu ik weet hoe dit allemaal gaat, zal ik niet meer mopperen als een chauffeur te laat is, het is een behoorlijke stressbaan af en toe, in de uren dat wij op één oor liggen!
Langzaam brak het zonnetje door en tegen 12:30 uur stond de wagen weer waar we waren gestart, met maar liefst 612 km extra op de teller! Hoogste tijd om mijn bedje op te gaan zoeken, behoorlijk gesloopt, want mijn dag begon gisteren al om half zes vanwege mijn eigen werk. En met alleen hier en daar een dutje heb ik heel wat uurtjes slaap gemist.
Mijn respect voor het chauffeursleven is behoorlijk gegroeid vandaag! Wát een lange ritten maken die mensen, met strakke schema’s en tegenslagen als wegomleggingen, files, een TomTom die niet up-to-date is bijvoorbeeld enzovoort. En dan wordt er ook nog verwacht dat de administratie bijgehouden wordt in de zogenaamde “pauzes”, waar gewoon geladen en gelost wordt om op schema te blijven, hoe bedoel je pauze! Alles gebeurd onder het rijden, eten, drinken en de kop erbij houden. Wát een dagen! Voortaan bekijk ik vrachtwagens en hun chauffeurs met totaal andere ogen! Blij en dankbaar dat ik dit een keer mee mocht maken!
Er is weer een mooie ervaring aan mijn positieve jaar met nieuwe avonturen toegevoegd!