2012-11-20
Breien was vroeger mijn grote hobby.
Ik ging bijna niet zonder breiwerk de deur uit.
Had altijd een grote tas mee en was altijd bezig.
In die tijd hadden we geen computers of mobieltjes.
Meer dan 100 truien maakte ik.
In gemiddeld drie weken tijd had ik een mannentrui klaar.
In 1994 maakte ik de laatste, de Blommenjurketrui voor mijn oudste.
Pijn in mijn arm die maar niet meer weg wilde gaan, dwong mij te stoppen.
Ik vond het vreselijk jammer dat ik op moest houden, het was zulk ontspannend werk, mijn grootste hobby.
Maar het leverde teveel pijn op, ik kon mijn arm dan bijna niet meer gebruiken.
Nu denk ik dat de fibromyalgie toen al begonnen is.
Soms probeerde ik weer een stukje, maar de prachtige trui met een kat van de tekenares Francien voor mijn moeder kwam nooit af.
Hopelijk maakt mijn tante hem nog eens voor haar af.
Afgelopen weekend zag ik een mooie colsjaal met lovertjes erin verwerkt.
Ik twijfelde om hem te kopen, op een later tijdstip was hij helaas weg.
Een paar winkels verder zag ik wol liggen met een zilverdraadje erin verwerkt, waarom zou ik het niet eens proberen?
Ik kocht de wol en dikke breinaalden en nu ben ik dan begonnen aan een colsjaal.
Wát een genot om weer het tikken van de pennen te horen, het in je handen voelen groeien van het breiwerkje, creatief bezig zijn, heerlijk!
Maar goed voor mijn armen is het natuurlijk niet, ik zal me vreselijk moeten inhouden en af en toe een paar pennen breien, meer zit er niet in.
Het zal dus een langdurig traject worden, maar ik brei! Het zou mooi zijn als het project voor het eind van winter klaar is!
Mijn dochters vinden het maar een bejaarde hobby, maar wat waren ze vroeger blij met mijn creaties.
Truien met Ernie erop, een walvis, een poes en wat al zo meer.
Gelukkig had ik alles bewaard, zodat Marita ook nog mijn creaties kon dragen.
Truien breien is echt gebeurd, ik hoop dat het deze winter gaat lukken een colsjaal te breien!
Update januari 2020:
Mijn tante maakte inderdaad de trui voor mijn moeder af, die prachtig werd! En de colsjaal met glitters is een heel eind, maar ligt nog altijd in een bak te wachten op het moment dat hij zal worden afgemaakt. Wie weet ooit.