Ik kan me niet herinneren dat ik een kaartje heb gekocht, maar ineens zat ik erin vorige week donderdagavond en het was onmogelijk om uit te stappen.
De achtbaan die pas zal stoppen als dochterlief op de plek van bestemming aankomt.
Waar anderen soms al maanden van te voren weten waar ze terechtkomen, wisten wij dit pas een week van te voren. Mijn dochter is nu eenmaal lastminute, nu had ik dit van tevoren ingecalculeerd, maar ineens was ie daar: Bam! “Ik ga naar Frankrijk.” Oké! Een stageplek voor 5 maanden op 8 km van de Alpe d’ Huez.
Dag 1
Een spannende week brak aan, want dit moest even indalen, maar eigenlijk was daar geen tijd voor. Want de reis moest geregeld! Daar waren we de hele dag zoet mee.
Uitzoeken, contact zoeken via mail en Whatsapp met mensen die er ook heen zouden reizen op dezelfde dag, maar helaas de eerste poging mislukte, de kaarten voor die dag waren al weg.
Na veel Whatsappen, mailen en geduldig afwachten kwamen de verlossende woorden dat ze mee kon rijden vanaf Apeldoorn met mensen die hun dochter zullen brengen! Een heel fijn idee dat ze niet in haar eentje zou hoeven te reizen. Haar werkgever werd op de hoogte gebracht, nog één zaterdag werken en het zou erop zitten.
Dag 2
De grote uitdaging om DUO te wijzigen viel in het water, we konden niet inloggen door een technische storing. Morgen maar in de herkansing!
Dag 3
Nu leek het me slim, gezien het feit dat dochter naar het buitenland zou gaan, om de sms code van haar Digid te halen, zodat ik zou kunnen inloggen in geval van nood.
Oeps…daarna bleek het niet mogelijk om in te loggen bij DUO…een nieuwe code zou 5 dagen gaan duren! Morgen maar bellen dan, nadat de code toch is aangevraagd. Gelukkig was ik wel zo slim geweest om een machtiging aan te vragen destijds! Toen was de verzekering aan de beurt, die ook nog de nodige uitdagingen meebracht, maar dit kwam tot een goed einde.
De papieren van school liep ik nog eens na, die waren ook voor zover mogelijk was, op dit moment ingevuld.
Dag 4
Maandag, beldag! Om 9 uur zat ik er klaar voor, eerst DUO maar bellen.
Een meelevende dame leidde me op de site naar het juiste formulier wat ik kon downloaden, zodat de boel op papier geregeld zou kunnen worden.
Wel moest ze eerst nog checken of ik wel als gemachtigde ouder geregistreerd stond. Voor de zekerheid het ziekenfonds nog even checken, voor zover ze het konden bekijken was alles goed voor elkaar. Eindelijk kon ik iets afvinken!
Wel moest ze eerst nog checken of ik wel als gemachtigde ouder geregistreerd stond. Voor de zekerheid het ziekenfonds nog even checken, voor zover ze het konden bekijken was alles goed voor elkaar. Eindelijk kon ik iets afvinken!
De formulieren gingen via email naar school, met de vraag wanneer we zouden kunnen afspreken om te ondertekenen.
Tussendoor nog de nodige andere telefoontjes en aan het eind van de ochtend ineens een flashback: Er had eens iemand gebeld van de bank, die dochter terug zou bellen omdat ze niet thuis was, was dit eigenlijk ooit afgehandeld?
Nee dus, de rekening was nooit omgezet, poeh, net op tijd!
Ook wilden we graag een volmacht voor mij, je weet maar nooit en het lijkt erop dat ze in Frankrijk niet tot nauwelijks over internet zal beschikken.
Ook wilden we graag een volmacht voor mij, je weet maar nooit en het lijkt erop dat ze in Frankrijk niet tot nauwelijks over internet zal beschikken.
Ook hier trof ik een meelevende dame die enorm haar best deed, maar opnieuw een technische storing, waardoor de afronding op zich liet wachten terwijl ik graag wilde afvinken.
In de avond moesten we het nog maar eens proberen, maar helaas pindakaas, morgen nog maar eens kijken en anders weer bellen. Het moest gaan lukken had de dame gezegd, dus daar vertrouwen we dan maar op.
Ze eet nog een keer patat bij pake, de lekkerste van de hele wereld! Dit gaat ze missen!
Ze eet nog een keer patat bij pake, de lekkerste van de hele wereld! Dit gaat ze missen!
Dag 5
Na opnieuw een telefoontje naar de bank, wat ook vandaag weer een uitdaging bleek allemaal, want geen internet en telefoon, omdat Ziggo net deze week de boel om gaat zetten.
Verder hadden we hier weinig last van vandaag, want het werd een dagje stad, een beetje shoppen en spullen aanschaffen die mee moeten.
5 maanden is tenslotte iets anders dan een vakantie van een paar weken!
En natúúrlijk gingen we eten bij de Mac, wie weet hoe lang ze die moet missen!
Zo arriveerden we na de nodige kilometers lopen bij school.
Stagebegeleider nam contact op met Frankrijk en eindelijk wisten we dan de begin en einddatum, zodat de papierhandel afgerond kon worden op de bank na. Stempel van school erop, met handtekening van stagebegeleider en ik kon de rest thuis invullen. Eindelijk kon ik heel veel afvinken!
Na nog een halve avond doorploeteren kon ik inderdaad eindelijk het meeste afvinken!
Na nog een halve avond doorploeteren kon ik inderdaad eindelijk het meeste afvinken!
Dag 6
Dochter had een laatste in te halen toets op school en voor moeders was het wasdag! Samen togen we later naar de bank, waar alles vrij snel geregeld was en dochter nog een usb-stickje kreeg. Eindelijk kon de brief voor DUO gepost én brachten we de werkkleding weg. Afvinken maar weer!
Toch bleven er altijd nog weer dingetjes over die me te binnen schoten op de gekste momenten. Hebben we gedacht aan dit, hebben we gedacht aan dat…pfff…
Dag 7
Alle was schoon en droog in de kast en dochterlief vertrok nog een laatste keer naar school voor haar portfoliogesprek. Daarna was het dan tijd om de koffer en tassen te gaan pakken. Het voelt erg onrustig allemaal, morgen is de grote dag, voor het eerst in ons 18 jarig samenzijn zullen we zó lang van elkaar gescheiden zijn.
Een nieuwe ervaring, het grote loslaten is begonnen!
Pas als het sms-je komt dat ze veilig aangekomen is, zal de rust in mijn lijf hopelijk snel terugkeren en kan ik uit de achtbaan stappen.
Deze rit heeft lang genoeg geduurd!